6 februari 2019
Tour de Hap
Het is inmiddels een jarenlange traditie op studentenvereniging PFSAR: de Tour de Hap. Mijn geheugen reikt slechts negen jaar terug in de TUA-tijd, maar ik weet niet anders of medewerkers van de universiteit kookten eens per jaar een onderdeel van een driegangenmenu voor PFSAR-leden. Tot vorig jaar: toen werden de rollen omgedraaid en waren medewerkers te gast bij de Apeldoornse studentenhuizen. Ondanks dat ikzelf (ik neem aan om geografische redenen, laten we dat maar hopen!) nooit gekookt heb voor de Tour de Hap, kreeg ik toch een uitnodiging om bij de studenten te komen eten. Daar gaf ik natuurlijk graag gehoor aan, en zo kwam het dat ik twee weken geleden samen met enkele collega’s te gast was bij drie verschillende studentenhuizen om een voor-, hoofd- en nagerecht te genieten.
Ja, genieten is wel het juiste woord, maar daarvoor moesten we dan ook flink wat kou, sneeuw en gladheid trotseren!
Als eerste werden we verwacht bij het ‘Hospitium In Vivum Excelsum’ (HIVE), het huis waar de wc de schone naam ‘den spelonke Addullams externum’ draagt. We werden ontvangen in een heerlijk geurende keuken, maar wat we roken was niet voor ons bestemd: de groep die na ons zou arriveren, zou een boeuf bourguignon krijgen. Ja, deze studenten waren duidelijk van de haute cuisine! Wij kregen warme, knapperige broodjes belegd met een aubergine-goedje (hopelijk beledig ik de kok niet met dit woord). De basis was gelegd.
Een uurtje later zaten we in een heel ander stuk Apeldoorn in ‘ ’t Gewekte Pand’. Een huis dat vooral tot mijn verbeelding sprak omdat er zowel een klavecimbel als een drumstel stond. Dat is me tenminste verteld, maar ik heb het niet gezien! Dus of het waar is? We werden voorzien van de laatste nieuwtjes en een smakelijke curry.
Het dessert tenslotte kregen we op het BHS (zoals u zult begrijpen ook een studentenhuis): thee met arretjescake! Dit is het huis waar de klokken stilstaan op 5 voor 12. De reden leek de bewoners zelf heel logisch, maar ach, ieder zijn logica! Tevens is dit het huis waar de deur het wijdst openzwaaide en de handdrukken het hartelijkst waren. Dat deed ons, verkilden, goed!
Er waren nog meer huizen, deelnemers, gerechten en koks, maar daar was ik niet bij. PFSAR: hartelijk bedankt! Het was niet alleen lekker, maar ook heel gezellig! En voor mij ook een stukje nostalgie: ik dacht weer terug aan de tijd dat ik in mijn 16 bewoners tellende studentenhuis woonde. Lang, lang geleden…
Jannemarie Vierbergen, communicatiemedewerker
