17 september 2018
Begin september werden aan de TUA twee gastcolleges gegeven door prof. dr. Ferdi Kruger van de North-West University in Potchefstroom (Zuid-Afrika). Esther Bosker, een van de deelnemers, geeft een korte impressie van de twee gastcolleges.
Preken is ook ‘goed mikken’
College in het Afrikaans voor het vak homiletiek is alsof je een preek hoort in een andere taal. Je moet niet alleen geconcentreerd blijven om alles te verstaan, maar je hoort ook eens een ander geluid. Er zijn heel veel woorden voor wat preken is. Preken is ook communiceren met God, zowel voor de dienaar van het Woord als voor de luisteraar. De schrijver van de Hebreeën, de prediker, moedigt zijn lezers aan om vol te houden en niet moe te worden bij het lopen van de wedstrijd van het geloof. Een preek is als een maaltijd: je moet niet te veel eten en niet te weinig. Je hebt het nodig om weer verder te kunnen. Een preek wil de hoorders veranderen zodat ze groeien in geloof.
Van de middagsessie heb ik geleerd dat de context van de hoorders mede bepalend is voor de relevantie van je preek. De boodschap die je preekt is niet iets wat je ‘van je af gooit’, maar een pijl die gericht is op het hart van de hoorder. Dat maakt het voor studenten die rondgaan om te preken wel lastig. Want de gemeenten waar ze komen, kennen ze doorgaans niet of niet zo goed. Professor Kruger adviseerde daarom eerst contact te zoeken met de plaatselijke predikant of scriba om naar het wel en wee te vragen van de gemeente, voordat je er gaat preken. Toch lijkt het me wel lastig om dan eenzelfde preek een paar keer te houden. Je krijgt er veel werk bij als je bij elke gemeente precies na moet gaan wie je hoorders zijn. Het verlangen naar een plekje in de pastorie neemt als ik dit hoor alleen maar toe. Hoe kun je immers je gemeenteleden beter bereiken dan als je ze ook daadwerkelijk kent als je kudde?
Esther Bosker-Staller, masterstudent
